Ten Molası

elbet mertçe değildi
bir tenin ardına saklanarak
çekip yüreğimi kınından
seni parçalara ayırmak

ama nerde bende o yürek
gözlerimi gözlerine dikerek
göz göre göre sana kılıç çekecek...




şimdi/ bakınca gerçeğe
şişelerin dibinden
hani en dipten
kendimi/ faili sen bir cinayetin
sanığı olarak buldum ben...


oysa sendin / beni
o cinnet akşamında
sıcacık cennetinden kaçırarak
cinayet süsü verdiğin intiharına azmettiren


ne de olsa yalancı cennetinde
sabık hurilerine halef
ağzı var dili lal
biadına da yok mahal
olsa da olur /amma
hani olmasa mı acaba hasebinden
ezberlerine muhalif
sabıkalı cariyendim ben
...


dinlenecek kadar bir es
bunca yorduğun canıma bir nefes
bir nevi aşk arası ten molası demiştim
hani/ tabiri caizse
mehter adımı giderken senden

sana çıkan tüm yolları
yakıp yıkmak
billah geçmemişti içimden...




onca zaman sonra ben
her mevsim üşüyorsam hala
sensizliğin bu...
bu cehennem ayazında
ve
bir özlemek peydah olduysa başıma
bir özlemek ki
özlem deyip geçmemek gerek
bu hasret/ düpedüz
zaman'ı en sert yerinden dişlemek
...



ey zulmü biz'e ölüm sevgili
sen ey umudun kirli ve esmer yüzü
sakın ha
aldanıp bunca lakırdıya
af diliyorum sanma

intikam tasarrufunda kalsın ama
bak pişmanlıkla ovup
acınla yıkadım kanlı ellerimi
hadi /kendi kazdığım kuyudan
çek çıkar beni

sıcağında ısıt demiyorum
öfkenle yak donmuş bedenimi


kessen kanım akmaz
öylesi özledim seni