Tenimin Gün Vurgunu

Bana senden daha yakın bir söz söyle
Ne kış ne de bahar
Tüm mevsimlere boyanmış olsun!
Seni anlatırken
Utansın hüzün doğuran zaman
Sana dokunan her kelimeyle
Aksın düş balımdan nefeslenen polen!
Bir bülbül, ateşlesin iliklerimi
Aşkın kaygan zemininde
Kavuşmaların sevişen sevinciyle
Uçuşsun yeşil bandalı kuşlar!
Eğilsin elvan elvan kokunla
Kar kazağını giyen kardelen dağlar!

Gün ortası kitabımın son sayfası
Bana senden daha yakın bir söz söyle
Öyle bir anda düşün ki
Düşte ki yüzün yansısın son satıra

Bana senden daha yakın bir şiir söyle
Ne fantezi ne de melodram
Gizli dünyanın kapısını açan fon olsun
Seni anlatsın
Hayalinle konuşan yıldızlar!
Şimdi sen, evet sen
Şimdi hangi rengin uykusundasın?
Düşümde geceyi uyandıran
Tenimin gün vurgunu!

Bana senden daha yakın bir söz söyle
Ne hasret ne de hicran
Tüm vuslatlara açık olsun
Karanlığa taktığım Zührem
Rüya aleminde olsa da
Bakışımla yıkadım sokakları
Alışamadım yalnızlığa!
Naftalin anılara saklansam da
Tütün kokulu parmaklarımda sen
Alışamadım sensizliğe
Rüzgara yağan yağmur gibisin!

Bana senden daha yakın bir şarkı söyle
Keman taksiminde hicaz
İçinde unutmanın olmadığı
Denize öksüren dalga gibi isyanım olsun!