Tenimiz Buruştu

Avuç içimizde cilye renkli umutlar
Çocuk düşlerinin iki kaçak yüreğiydi hayal
Sığırcık sürüsü kadar kalabalık
Üçkardeş kayası kadar yalnız

Şehir büyüdü
Biz kaybettik

Kaybettik ayrı kentlerde
Zeytin büyüklüğünde gözlerimizi
Belki madrabaza çaldırdık
Belki de aşk zannettik adını

Gittik sonra
Sırt sırta
Kamburumuza yalnızlık ekleyip
Küfe ağırlığında

Biliyor musun?
Yalanıcıydı melekler
Bizi rüyalarımızda satan
Uyandığımızda canımızı acıtan
Yoktuk ki hayal gözlüm
Tadı kadar hayatın

Acımsı
Şafak vurgunuydu yel girdi zannettik iman tahtamıza
Yabancı göğüslere sıkıştık
Mezat yeriydi orası oysa
İmansız satışlarda ten kokularımızı sattık

Havuz fıskiyelerinde
Sahte serinlikti
Oysa kıyamet vardı içimizde
Gayya kadar derin

Yandık biz bre
Günahımız kadar

Tenimiz buruştu
Haydi, şimdi ağlayalım birbirimizin yerine
Zerrelerimizi silecek parmaklarımız nerede


Benim hiç senim yokmuş meğer
Meğer ne azmışım ben meğer...