Tennur Feveran Etti

Adem'in nesli olan, insan böyle mi geldi.?
Sinesinde Nûr olup, nice zûlmetler deldi.

Vedd suvâya taptılar, sıraya nesr koydular.
Yegûs yeğûk putları, bereketmiş doydular.

Bir hayâl âleminde, yaşadılar yıllarca.
Günâhları uç uca, ulanmıştı yollarca.

Yaratan unutuldu, putlar şerik'i oldu.
Ecel-i Müsemmâ da, heyhat günleri doldu.

Vahiy geldi Nebi'ye, bir gemi yapılacak.
Yüksekliği bi-karar, üç katı tam olacak.

Müşrikler anlamadı, bu ne menem bir şeydir.!
Yaşlı Nuh ne yapıyor, sandılar ki delidir.

Zorla girip gemiye, necishane yaptılar.
Nuh Nebiyi taşlayıp, gemisinden attılar.!

Yaratan Yüce Rabbim, verdi taun illeti.
Hiçbir zaman görmedi, böylesi bir zilleti.

Her yerleri kan irin, burunlar düşer oldu.
Derde derman ararken, günleri bir bir doldu.

Bir gün gemide gezen, kâfir düşünce yere.
Necis bulaştı tene, baktı kalmamış bere.

Bunu duyan ahâli, hücum etti gemiye.
Tertemiz eyleyip de, bıraktılar geriye.

Tennur feveran etti, gök suyunu boşalttı.
Arzdan kaynayan sular, şol tufanı başlattı.

Halâs bulacak olan, Müminler gemideydi.
Hayvanlar dahi bindi, kâfirler gerideydi.

Geride kalan oğlu, karşı geldi babaya.
İnkârcılardan olup, dahil oldu tebâya.

Rabbimden vahiy geldi, o senden değil diye.
Gayr-i Salih bir amel, binmez artık gemiye.

Gelecek nesilleri, eylemişti hediye.
Bir vakit yol alıp da, karar kıldı Cûdi'ye.