Terk-i Yar

Şiddetiyle rüzgar
Akıp giden zamana inat
Yetim bırakırdı maziyi
Nefesimi kesene kadar...


Gönlümden uzak tutardı sevda deseni
Dalgasında alıp götürürdü elimdekileri
Hain bir göz yaşı akıtırdı göz kapaklarım
Silmeye kalkışmak dindirir miydi kanayan yüreğimi?


Kükrerdi üzerime cenneti düşlerken
Akardı rüyalarıma kabus olup
Umut dolu yarınlara atardı çelme
eserken erirdi kalbimde buzlar
kıvılcımlar sa kalıntısı
Bir şehir sızı...


Dönüp bakmak ardında kalanlara
Yaşanılan hatıraların canlanması adına
Tortularında fark ettim ki
Pas tutmuş demir kadar eski


Ne mümkün dalmak uykuya
Aklımda mimlenen gözlerin varken
Dağlanır ciğerim
Elimde resmin
Sarmışken tenimden söküp atamadığım kokun
İlacı olmayan sevdan
Yakıp kalbime
Geçmek bilmeyen sancılar bırakır
Birikirken İçimde hüzünler ...


Anlıyorum geç de olsa
Anlıyorum
Sevmek düşlerde kalır...