Teselli

Gittiğimde teselli olur dedin yaz arada bir
Yazamıyorum artık olmayan sevgiliye şiir
Bir kaç mısra mezar taşım, anılar camdan kabir
Yazamıyorum artık olmayan sevgiliye şiir

Ümidimdin bir masal kadar uzak olsan da
Ümit de olmuştum belki yanlış bulsan da
Benim şiirim sendin, güneş doğardı gözlerinden
Karanlıklara boğma beni mahrum etme güneşimden

Ben taşıyordum bir ağır küfe önce de senden
Üzülsem de atardım içime gizlerdim herkeslerden
İstedim ki, mutlu edeyim seni, acı çektirmeden
Eşim ol, yoldaşım ol, miharbımdın ya zaten

Şimdi gidiyorsun, beni olmayan sevgiliye emanet edip
Yazamıyorum artık olmayan sevgiliye şiir
Şiirim sensin işte ama elden ne gelir
Sen baharlarda özgür, ben kışlara esir
Son sözüm şu silsen de beni takviminden bir bir
Son kez bu ihtiyarı ne olur dinle
Ümidini yitirme
Şiirimi bitirme