Tezat Günler

gitmelerinde çoğaldın içimde
Uysal meziyetlerim oldu
Kuruntulu gecelerimde

Acemi adımlarım takıldı sözlere
Asırlık şehirde
Akıl erdiremedim düşmelerime

Puslu camıydın gönlümün
Adını yazdım

Saçağında oturdum
Saltanatlı günlerimde
Servet dedim gözlere
İflas ettim kırık iskemlede


Söndü zaman
Cüssem eğik
Kırbacım özlem


Dışarısı soğuk
Ben dışardan soğuk
Puslanmıyor camım
Yazmıyor parmağım


Gidenlere alışmışım
Kalıyorum dedin ya
Gideni kendim yapmışım

Camıma can dedim
Dostluğu aşk eyledim
Soğuğu işitmedin
Sözümü taş eyledim

Canım kırık
Dostum kırık


Öyle çoktun ki içimde
Bugün yarını taşır sandım
Sandım...
Kendimi kendimle kandırdım


Fayda değil avuntum
İlletin ben oldum


Geldin sınırları aşarak
Aydınlıkta yarasam
Karanlıkta günışığın
Çarptın ışığa


Gittim ömrüne Eylül sabahı bırakarak
Şeytanı aldım
Ölümü bıraktım
Cennet olsun uyanmaların


Tezat günlerdeyim
Affedilmez düşlerdeyim...

(af dileyemem,yüreğimi asla affedemem)