Tohumu Beklerken

Bu boşluk,
İçimi kemiren bir soğukluk.
Gün geçmiyor içime
Karanlık demir atmış
Sıcak bir bakışa hasret
Yalnızlık ekip yalın hasret biçiyorum.

Bir yaprak düştü
Gözlerimin önünde
Kırılan bir kalp gibi.
Ağırdan ağırdı gövdesi,
Bir yaprak düştü;
Zamandan,
Ağrılı sancılı bir gündü.

Allah'ım bu elem
Yırtarak ilerleyen bir tohum gibi
Kalbimde ağırdan kök salıyor.
Çok geç diyor
İçimden vuran ses
Kristal kalbin kırıklarını,
Al götür,
Bir daha yapmak çok zor diyor.

Umut etmeden yaşanmaz, gönül.
Kırılan dökülen ne varsa topla gel.
Ömür ki bitmeden yürü
Her zaman içinden bir yol bulunur
Hakikat güneşi yoluna vurur.

(Kasım 2010 İstanbul)