Toprağın Bağrında

Gökyüzünden süzülen her damlada
Kurumuş göğsümü açtım ben sana
Varlığına muhtaçken şu dünyada
Sararıp soldum toprağın bağrında

Gördüğüm ışıltıda koştum sana
Güneşim dedim bağlandım cana
Kök salıp alışmışken bu diyara
Kara bulutları saldın dünyama

Toprağım can buldu yağmurunda
Yıllarca kavruldum kimin umrunda
Dağ başında ağaçların kovuğunda
Harcadım kendimi senin uğrunda

Sanma dünya döndü hayat verdi
Ah çektiğim dertler beni hep yendi
Kimine göre herşey toz pembeydi
Gel gör ki ruhum hep seninleydi

Tohum toprağa sarıldı çiçek dala
Aşkın nârıyla döndüm mecnuna
Bu ayda olmadı belki gelecek aya
Ruhumdan ayrılıp düşerim toprağa