Toprak Da Ağlar

Verem artıklarından bir nefes
Kanlı tükürüklerden ölümü gölgeliyor
Tıknaz güneşin şakaklarından erimesi
Düşüyor alnına adalet ananın
Lakin çıldırmış her can gibi
İnleyerek, kapısız cehenneme varıyor.

Ey toprak
Bir beden daha varıyor koynuna
Karanlık timsali yaşatmakta ışık
Adına hayat denen cengi
Kimse dokunmuyor gülün dikenine
Hayat bir gül gibi duruyor
Ölünün yıpranmış kefeninde.

Verem ablukası, kötümser bir senfoni
Dinle, dağılır nefesi sabahın terkine
Giden gitsin söven sövsün
Hayat bir yele tutunmuş
Savurur topraktan bedeni
Toprak da ağlar
Toprak da...