Toprak Ve Tohum

Önce cemre düstü topraga,sonra,tohum!
Can buldu toprakta tohum,
filizlendi,toprakla bir bütün oldu tohum.
Toprak tohuma can verdi,
tohum sacak atti bagrina topragin.
Sarildilar birbirlerine,sımsıkı.
Toprak tohuma olan askindan,
yüceltti tohumu,göklere erdirdi sevgisiyle.
Tohum askindan,sacaklarini sardi,ciegerine,
yüregine,beynine topragin.

Ayrilmaz ikili oldular.
Elele verip dünyaya yararli olmaya karar verdiler sevgiyle.
Dallandi yildan yila,topraktan aldigi güc ve sevgiyle,
koca cinar oldu tohum.
Okjizen verdi havaya tohum,
hayat verdi canlilara,yuva oldu kuslara.
Hayat dolu civil civil bir hal aldi cevreleri.
Birgün ciftci geldi,avuclarina aldi topragi,ovusturdu,kokladi,
"iyi ürün verir bu toprak,iyi"dedi.
Ertesi gün elinde testere cikageldi tekrar,
kesecekti cinari,ayiracakti topraktan.
Kararliydi,kesecekti cinari ve ekip bicecekti topragi.
Ne kuslarin isyankar cigliklarina kulak asti nede topragin yalvarisini duydu.

Koskoca cinari deviriverdi oraciga.
Toprak sarsildi,dedi,"alma ciftci onu benden."Ama kär etmedi.
Her dalini ayirmaya basladi,
her dali kesildikce agliyordu cinar,
kesilen yerlerinden akiyordu gözyaslari.
Sonunda kücük parcalara ayirdi ve evine götürdü,kisin yakmak üzere.
Toprak toparlandi hemen,
"koca cinarim tohumun yüregimde,sacaklarin bagrimda"dedi;
"yesertecegim seni yeniden."
Ertesigün ciftci yine geldi,elinde capa ve küreklerle,
köklerinide sökecekti topragin yüreginden.

Toprak gürledi,
"yapma ciftci onu yüregimden alirsan,
sana ürün vermeyecegim,yapma,"duyulmadi sesi topragin.
Ve yüreginden bagrindan söküldü sacaklari cinarin.
Söküp aldi ciftci,tohumu topraktan.
Ama toprak and icti,ürün vermeyecekti.
Daha ciftci ürünün tohumunu topraga serpmeden,
toprak sallandi titredi acisindan,
yarildi catladi binbir yerinden.
Artik hayir yoktu o topraktan,
heyelan bölgesi oldu agacsiz acisindan.
Ormanlari koruyalim,
Heyelana imkan vermeyelim.
Kuslar yuvasiz,toprak sevdasiz kalmasin!