Tozlu Raflardaki Umutlar

Hayatımda unutulmasını bekleyen;

Yara izleri kalıcı hasar bırakmış 

Beynimde derdest edilmiş soru işaretleri yoğunluğu

Kalbim; kelebeğin bir günlük hayat hikayesi

İçimdeki çocuğun sonu; ölüme beş dakika...

Bende yarım kilo bıraktıkları umudu;

Beşiktaş'taki bir sahafa sattım...

Tartaklanmış düşüncelerim bir kış günü;

Atılmış bok çukuruna...

Kefenim bir beden küçük dikilmiş...

Kemiklerim batıyor sırtıma...

Ama canım acımıyor...

.....

Kafamda son kullanımı geçmiş sütü bozuk, ölümü bekleyen insanlar...

Unuttuğum, unutamadığım onca karmaşık siluetler ve karmakarışık diyaloglar.

Yaşanmasını istediğim sahafın tozlu raflarında satılmayı bekleyen umutlarım.

....

Duyuyorum...

Yavaştan...

Aheste çalan bir akordeon sesi

Çok uzaktan geliyor ama; bu bile iyi...

Teşekkür ederim tanrım...

Bana bahşettiğin bu müzik ziyafeti için.

....

Sanırım unutmak; balıklara özgü bir şeydi

Ve yaşamak; kelebeklere...

...

Henüz yasaklanmadan düşünün;

Ömrümüz kelebek kadar kısa.

Balık hafızası kadar unutkan.