Trene Çarpan Yıldırım

işte ben tam senin trene bindiğin an anladım
o kolonya içen evsiz adamın derdi ne
sabaha karşı uluyan köpeklerin derdi ne
banka sahiplerinin derdi ne
devrimcilerin derdini ben
sen tam o trene binerken
işte benim sonra aklım karıştı neden
bebek zıbınlarına kim sürüyor o kokuları
nazar boncukları kimden koruyor bebekleri
reklam kuşakları olmasa nasıl geçerdi ömür
hayatıma sponsor olmuş onca şirket olmasa
bindiğin trenin Allah belasını verse gidemesen
ne yapardın indiğinde o merdivenden
önemi mi var çıt kırıldı son kibrit artık
parmak uçlarım mor olsun ne önemi var
çok özlüyorum keşke beni mahkum etseler
son tren kalksa sonra Azrail gelse
Allah bizim hepimize gazap gönderse
yansa her yer buram buram hep hasret koksa
anlamı yok konuşmanın ben gidiyorum