Tualim Sen Kokuyor Yine ...

Kısa bir vuruş
bir dokunuş ve
ufak bir darbeydin fırçamın ucunda ...

Ateş çiçeklerini önce
Ardından seni çizerdim usulca

Dokunumsu rötuşlarıma gizlerdim gözlerini

Bir doz mavi
iki ölçü yeşil ve
küçük bir damla lâcivert
Yeterdi bakışına

Bitiresim olmazdı niyeyse
Seni çizmeleri ....
Hep sen olmalıydın birtanem
Tüm dokunumlarımda

Sen
en tutuklu köşelerimde
Sen
her soluğumda...

Sana kokardı her kahvemin dumanı

Sevdamın tüm bordolarına
Yalnızca seni boyardı yüreğim
Ve sen olurdun hep
Sabaha çıkamayan akşamlarımda

Boyalarım , hazan uzatırdı fırçalarıma
Şarap rengi koltuğum islenirdi yokluğunla
Ben sana düşerdim resminin bir ucunda
Sönümsüz yangınlarımda

Bir dudak kıvrımında sabahlardım
Dalgalara kapılıp savrulurdum ötelerine
Durmaları unuturdum sen telâşlarımda


Kırmızı abajurumda canlanır
Bana dökülürdün dumanımsı
Bilsen
Nasıl çözülürdüm anılardan

Bir ben kalırdım
Koca evrenin ortasında
Bir de tualim .....

Yalnızca sen kokan
Yalnızca sen kokan ...