Tuhaf Kesit

aç kollarını zaman
ve dinle şimdi
hoş bu ilk isyanımız değildir
sen yine de dinle
bu tuhaf şiiri


kaçak kelime
gör/me


yüzümüzden topladığın her kare
dökülmez bundan böyle
kendini cengaver sanmış öykülerimize
ki kaç güvercin çırpınmıştı sen uyurken
yaşamadan ölmeye

canımın içi
neler yazılacaktı kim bilir adına
ve sen doğrulup da yerinden
gökyüzünü indirdikçe saçlarımıza
kim bilir kaç leblebi tozu
bulaşacaktı dudaklarımıza


yasak işkence
duy/ma


adeta harflerle yarışıyoruz
yine de biliyoruz ki
heceler hasret getirmeyecek

aç gözlerini geçmiş
ve bekle şimdi
hoş bu ilk kırgınlığımız değildir
sen yine de bekle
bu tuhaf şairi

elimize tutuşturduğun inançlar
yakarmaz bundan böyle
çünkü biz sevdayı gururdan ziyade
aldatmadan
korkmadan
ve çalıp çırpmadan yaşarız


çaresizlik
anla/ma


şiir limanına bir demir de sen at
yüreğimize attığın şamar ne yazar
kalem benden doğup
yine bende ölmüşken


aciz sesleniş
per/de......