Tüm İnsanlık Adına

tebrikler varol...

Neler neler kaybetti çocuklar

Daha dündü Çocukluğumun tozlu Sayfalarında gezindim Çelik çomak, Kör ebe oynadım.

Ne zenginmişiz biz Tulum peynir Gerçek domates yerdik Bastığım yer toprak Asfalt neymiş bilmezdik.

Sınır yoktu köyümde Ne site bekçileri Ne askeri bölge Hayat koca bir park Oyun seçmek için Mevsimler beklerdik.

Ne ekmek azdı Ne yemek Ne zaman biterse Oyun O zaman dönerdik Biz gerçek çocuklardık Çocukça yaşadık, Şimdi sormayın Anlatmak zor öyleki Biz hiç böyle çocuk olmadık.

Her yer beton Plastik bir oyun alanı Zaman dersen proğramlanmış Adım atan çocuk değil Kurgulanmış bir robot.

Bilgisayar oyunları çağı artık Gelişmişlikmiş meğer Büyüklerin oyunları Çocuk oyunu diye Yutturuluyor. Gerçek oyun karmakarışık Vurular, yere düşen En masum zavallı çocuk...

Çocuklar ve şiir... nasılda birbirlerine benzer.Biri gözzünü yumsa diğeri saklanır. Şiirler kimi zaman çiçek olurda tozunda arılarla çocukları gönderir. Sonra şiirler vurulur çocuklar ölür ya da çocuklar vurulur şairler ölür. şiirde şeker yedirir şair, hiroşimanın ağıdıyla... Bu yüzen her şiir bir çocuğa inen kalkandır. her çocuk şiire giren bir duygu... Bir de öüzr diler şair yüreği keçeden sert insafsızlear adına.. tebrikler İhsan can.