Tüm Kimsesiz Çocuklara Armağanımdır

Yokluğunun nişanıdır varlığından arta kalan
Sade kalbimdedir sanma
Taşıdığım çukur kalbimin az altında
Ben bir çocuk
Soğuk camekânlardan bakan
Gece güne dönsün diye arsız dualar mırıldanan
Kaldırımlar okşar mı saçlarını
Sen hiç kirli ellerle dualar ettin mi?
Çocuk diyorlar bana
Benim yalnızlığımdan küçük yaşları oysa
Bırak bilmesinler
Günün geceye döndüğü yerde
Büyüklere masallar okusunlar
Bir simidi bölüşmek senle
Susamlarını çok görmek sokağa
İşaret parmağının yardımcılığında
Dişle dudak arasında
Doyasıya öldürmek açlığını
Kızma yağmura
Ondan başka kim kaldı ki
Açlığımıza tuzu katık eden
Siz tahtadan atlar armağan edin çocuklarınıza
Bizler onlar kırıldığında
Toplayıp yakacağız birer birer
Çıtırtıları saracak dünyayı
Ve sizler sanacaksınız ki başlıyor kıyamet
Oysa koptu çoktan
Dikmeye çalışıyoruz
Ellerimizi kanatan iğnelere inat
Hadi öpün parmak uçlarımı
Ve şeker niyetine sunun avuç içlerime
Bir anne elinin sıcaklığını