Türbedar

Azize

okudum avuçlarına yazdığın mektubu
diyorsun ki içime çöken bir ayna tasviri
yüzümü emanet ettiğim Ganj
ve sakıncalı sadakat
ellerini çok sevdiğim o karanfil
ve yakamdaki kimliksiz maat
yani siyah tuza yatırdığım beynimi
kör bir solucana yedirdiğim gözlerimi
en çokta kendime benzediğim yalnızken

Azize

diyorsun ki iki yüzlü hayat
yani göğün diğer yarısı sen
tamam da bu boğulmak neden
işte şurası mavi, orası yeşil
burası rüzgar, orası yağmur
halbuki bir kez olsun sevsen
orada kurulacak ülken...

Azize dinle

sanırım şubattı, donmuştu rüzgarın kum saati
şehrin haylaz ve kötü çocuğuydum ben
okunmazdı fanzinleri dokunduğum aşkların
kırık anlar işlevi, ürpertiler toplardım kuyularda
aruz vezninde ezgin bir şiirdim ama uslanmaz
yasak berfinlere su vermekten, bir mevsimin ağaca
bir ipin boynuma, asılması ki meşru
yazısız tarihinde su üstü söylenceleri
sentez yapmayan gözyaşları çiçeklerin
yüzüm hükümlünün tahrip edilen aynasıyken
uyuduğunda senin de kirpiklerin acıtıyor mu geceyi


Bak Azize

şahit ol ayağını bastığın yere
ruhuna emanet edilen bir şiirse intihar
kırılsın sanrıları şizofren yontuların
oradaydım bir kök, taş ve toprak
ödünç bir cesettim neresine dokunsan aşk
kemiklerle çatılan bu son türbedar

---
CC_