Tut Ellerimden

...
Hüzün, demlenmiş kaçak çay kokusuyla,
Gelir oturur gözlerime her gece.
Olmayacak ne varsa,
Dayanır aklımın kıt kapısına.
İnsan sevdiği kadar affeder diyor ya şair,
Yalan.!
İnsan sevdiği kadar ölür aslında.
Işığı görünce kaybolan yakamozlar gibiydin.
Herkes seni yıldızların yansıması sanırdı,
Bir ben bilirdim senin özünü.
Bir ben bilirdim,
senin gitmeleri ne çok sevdiğini.
Gözlerine bakmaya korkardım,
Ürküp gidersin diye.
......
Yinede giderdin sen.
Demini bulmamış çay tadında,
Ayrılıklar bırakırdın yüreğime..!!
Eylül yakındır ömrüme,
Hüzün yakın.
Küsmek yakındır gözüme,
Hasret yakın.
Tutki, çaylağıyım aşkların.
Tutki, gitmelere gebe, kalmalara kısırım.
Tutki susmalara usta,  söylemlere körüm.
Tutki, kursağına yem niyetine,
taş bırakılan yavru bir kuşum,
sensizliği hazmedemeyen.
Denizin dibinde, yosun tutan bir taş,
Söğüt dalından düşmüş, bir kuş yuvasıyım.
İntihara mehilli yıldız,
Yağmurundan saklanan gökkuşağıyım.
Kapına geldim, yaşat beni yeniden.
Tutki ömrüne dilenciyim,
Tut, tut ellerimden..!!