Tut ki

'tut ki karnım acıktı anneme küstüm
tüm şehir bana küstü'


ve tut ki
ağır bir felç indi sol tarafıma
akıbeti yitirilmiş düşüncelerimin
tutmuyor eli ayağı

dilim damağımdan bağımsız
tümcelerim safran sarısı bir iltihap tadında

tut ki
deprem oldu karın boşluğumda
kaburgalarımda bir cehennem dehşeti
bin bir kıyamet
gözlerimin kasıklarında

Deccal'ı doğuruyor yüreğimin rahmi

tut ki
çıngıraklı bir yılan soktu ellerimi
tut ki yazamadığım adının vebalini ödüyor parmaklarım
kelimelerim kangren
cümlelerim sıtma
ve yaralı gelmişimin geçmişimin dizleri
geleceğe attığım her adım
haram ayaklarıma


ve
sokakta peydahlanmış çocuklar gibi
yazdığım şiirler
anadan öksüz
babadan h(p)iç



'bir kedim bile yok
anlıyor musun
haydi gülümse'



tut ki
anneme küstüm