Tûti'yem Yâr Bağinda

Hüzün yüklü kervânın sarvanı nerde kaldı,
Vuslâtın hayâline geceleri bağladım.
Canımdan çok sevdiğim benim ah'ımı aldı,
Görmedin gözyaşımı için için ağladım.


Ağlamakmış kaderim ömür denen bu yolda,
Yol yorgun yolcu hasta menzile varamadım.
Nurperi'nin izi var boşa açılan kolda,
Kabuk bağlamaz olmuş yaramı saramadım.


Sar dedin hayâlini taş bastığım bağrıma,
Buz tutmuş hasretinle bağrım bi-vefâ olmuş.
Yerinde yeller esmiş o gidiyor ağrıma,
Duymadın hiç sesimi çağrım bi-vefâ olmuş.


Şarkılardan fal tuttum katmerlenmiş acı var,
Sûz-i dil bir besteyim güftesi sende saklı.
Gönül dağında boran şahikâ'da tâcı var,
Bu sevdânın sonunda bilemedim kim haklı.


Mecnun'a yâren olup yıllar yılı gezdim de,
Hâlimi arzedecek makamı bulamadım.
Izdırâb ateşinde yana yana bezdim de,
Bir nefeslik an kadar yanında kalamadım.


Bu aşkı sen öğrettin kölen olmak az bile,
Tûti'yem yâr bağında başka isim söylemem.
Hâzanda son mevsimde biten gün gelse dile,
Candan sevmişim meğer dosta bühtân eylemem.