Tutsak

( sen kısa şiirler yaz,kasabadan geçerken bir demli çay söyle kendine,bir şarkı tut radyoda sonraki benim de.Rüzgarları sür yüzüne,sabahları sür;

geçsin her gamın kervanı
ben Tuna'da yüzüm yıkarım
ayılırım sarhoşluğundan
aşk denilen illetin.

sen çoluk çocuk taş toplayın,fırlatın denizlere.fal tut papatyalardan,göğsüne kır çiçekleri tak,saçlarını savur yürürkenher şeyi sev herkesi;

geçsin günler böylece
elbetteki büyürüm ben
anlarım gidişini
küfürler savururum peşinden.

-Hummalı şiirler yok şimdi ardına saldığım,
kendimle söyleşiyorum bir bilsen- )





sebepler kalkmış ortadan
kum fırtınası misali yazgı
çöküyor kaldırımlarına
intifada...


elide yürek devleti
koşuyor yarınlara
terkesinde gam yükü
ne fayda...

hiçleri bürünmüş
sebepsiz bir alevde şimdi
yangınına kar istiyor
ilayda...

sürçü lisan
affolalar
dile namzet vurgular

- esir kelimeler büyütmekte varmış kaderde ,
diyorlar...-

hırçın atlar
sürücüsü yele tutar gem vurmaz
muğlak bir şiirdeyim
dörtlüğünde aşk olmaz

gidersen gittiğin yerlere gelemem diyordun
biliyordum.