Tutunamadık
gecikmiş bir tren değildi belki
beni tekdüze dünyana getiren
gündelikçi de değildim
darlandığında nefes veren
ateşböceği bile olamadım
karanlığında yanıp sönen...
sahi neydim ben
ilmeğim boynundaydı
silahın şakağımda
yarınlara borçlandık her solukta
bir an
bir gün
bir şans daha
bakışmadan dokunduk
defalarca...
konuşmadan varsaydık
romanlarca
ne kadar açtık oysa
sessizliğimize nefes
iki kişilik yalnızlığa
...
-gözlerimiz buluşmadı
sesimiz kavuşmadı
bu kör dövüşünü
aşk bile kurtaramadı-
yine/ yeniden
savrulduk
bir başımıza
şiir dilinize hayranım ......tebriklerimle
uzun zaman oldu trene hasret hala raylar demirini ezmedi yıllarca bomboş kollar... bir martı çığlığına saklarım bazen çoğu da gece karanlığına hasreti.. bir demir öpücük telaşı de sen ona özlem demirden bir f/arıza tek başına uçan kuş sürüsü yalnızlığı! alazı unutmuş ateş yokluğun kadar öyle ya; bir başına kalırsa hem savrulur hem paslanmaya meyillidir zaten AŞKlar...!
Gülşen hanım çok beğendim şiirinizi tebriklerle beraber eşlik etmek istedim affınızla👍👍👍👍👍👍
Gülşen şu pazartesinin ilk ışıklarında ve sendromunda içimi karartın vallahi 😂😂Ben şimdi bugün işde önüme gelene saldırırm garanti aslında şiirkoliğede takılmiyim ben bugün😂Neme lazım abuk sabuk şiir yazar abilerimi ablalalırımı kızdırırm yine😆😆Tebrikler çok güzeldi ama her şeye ragmen gülşen tebrikler arkadaşım..ZEMO👍