Tutunmak Hayata

Sensizliğin ne demek olduğunu anladım sen yokken yanımda,
Ölüyordum adeta
Kalbim kalbini arzularken kendi içinde.
Gözlerim ağlıyordu gidişine içten içe.
Ellerim ararken ellerini köşe başlarında
Titriyordu sanki üşümüş gibi.
Gözlerim
Seni görmediği zamanlarda kapatıyordu dünyaya kendini.
İşkenceydi sensizlik,
Elektriklikli sandalyeye oturmuş gariban bir adamın
Ölümle yaşam arasında mekik dokuması gibiydi.
Sensizlik
Bir balığın karaya vurup intihar etmesi gibiydi.
Sensizlik
Çölde susuz kalmış,
Hayata boynunu bükmüş bir çiçek gibiydi.
Ama anladım ki,
Seni sevmek acıya bir adım önde gitmekmiş.
Bile bile uçurumdan aşagı bırakmakmış kendini.
Haykırıyorum kaderime
Küfür ediyorum hayatın ta içine.
Acaba
Acaba çok sevdiğim için mi gittin
Yoksa yalan sölemediğim için mi
Yoksa gerçekten cok mutlu ettiğim için mi?
Ah bu acı çekilmez
Dayanmaz kalbim buna
Bu yara geçmez
Kapanmaz.
Git gide büyüyor içimde özlemin.
Atamıyorum
Silemiyorum seni.
Sensizliğide seviyorum galiba.
Ama
Senleyken bakmak daha başka hayata.
Daha güzel ve daha anlamlı
Çok büyüleyici bir şey seni sevmek kusursuzca.
İzlemek seni sessizce
Bakmak gözlerinin içine
Kaybolmak adeta..
Seni sevmek aslında
Tutunmaktı hayata...