Tutunmayacağım

Hayat zamanla tanıttı kendini,
İnsanlık gibi,
Onun gibi.
Sahte gülüşler, olmayan şeyler.
Yalanlar, sahte bakışlar.
Onun gibi.

Dolular vardı, bir sürü, koyunlar gibi.
Hepsi de çoktu,
Neler vardı neler, yalanlar gibi.
Çoktu, çoktan da çoktu.
Boş dolular, onlar,
Onlardı.

Herkesi çıkarttım hayatımdan,
Herkesi,
Korktum , sevgimin yere dökülmesinden,
Yoruldum çiğnenmekten.
Kimse giremez hayatıma.

Yoruldum, açılmaz sandığım.

Zorladın girdin hayatıma,
Sana güven, güven üstüne,
Öyle güvenmek istedim.
Ne konuştum ne konuşabildim.
Yıkılmaktan korktum.

Fakat şu dünya, fani dünya ne yıkabilir ki beni.
Rabbim istedikten sonra,
Meydana meydan okuyan ben.

İnsan oğlu hatayla bir eş olmuş.
Ben ise gözlemcisi.

Yumağı çözerken yumağa dolandım.
Bir şu meali ihraç etti.
Düşüncesiz zemin katıma.

Rabbin rızası peşinde olmayan kuldan.
Ne, eş olur ne dul.

Meydanlar boşta kalmış,
Arıyor, ipi kopsun burada olsun.


Gücün, meydan okumak değil,
Zavallılıkla eriyen.
Güçsüz olduğunu anladım.

Güçsüz en güçlüymüş.
Göremediğimiz havza başında.

08.08.2004