Tuz Demi

nemli tuzunu güneşin altına serdiren
damlasını duyabilmem için
kulağımı değdiren kurumasına
dım
dım
dım
önceki koşmalarımı bıraktırıp bir zaman
anlamına yerini konduran
ki tuzlar akışkanlığını bulur yeniden
esmelerini terime sürüştüren yürütsün beni

bende yitirilecek bir şey değil yorulmak
tenime gözeneklerini hatırlatacak
ilik ilik tepe tırnak ile birleşip
hararetim köşe bucak
derler ki buradan bir tren geçecek
sevgilinin elini sallatan
kırlangıç beynine işlemiş göçlerin
tren her yerden geçecek
söyleyin kanatları kanatsın beni


görülecek ne yüzler var orada
gün ertesine kendini teslim edemeyen
ne bakışlar var gözlerinden çıkamayan
buse uçarken yanağı kaçırılan
dudağına sıra nerede nasıl
ulu orta akrep de kıskanır
tiktağına izbe bir köşe
bulmak kimin işi ise
özleyin bir akşam
ya da bir sabah
rap
rap
rap
aşkın meyli tümseğinden inerken
darbeleriyle değil
aşk seherinde çıldıran nehirdir artık
kim yüzer boğulmayı boynuna dolayıp
çizmelerin kalemine söyleyin
şafağın terlisiyle yüzdürsün beni

kalbim imdadını duyuramadı da
kıyısına nasıl vurdu
okumalarını tabanından başlatıp
parmağımı yukarıya kaldırtan kimdi
silsilesi uzun olana sorun
yamaçlarına sürsün beni

ülkem sevgilim
dikenlerine karıştıkça patikalar
ve artık ayaklarını çizdiğim yeter deyip
şu kış kendini resmettirmeden önce
güz yüzünü gözüme kaçırmışken
ağlak aynalardan geçip süzülebilmem için
maksadı taşıtmak ise baharlara
tepeden kıraç bir yaylaya yayılan özlemimi
çiçeklerle nefeslendirsin beni



tablonun gözenekleri şahit
ensemden ne trenler geçti
yakamda izleri sökük rayların
alnımda gerilen ülkemin öncesi ve sonrası
hep yama hep yarım
öpmek ne demekti söylesin
ya da ben onunla yine
tozlar tuzuna karıştıkça sevişeyim
tuzlar tenimden toz oldukça
kaç tersiz yokuştur bende kaç mil uzakta
bileyim