Uç

ben bir kaktüsün iç sıkıntısı
hayalperest diken
Tanrıça Nemesisin sinek dansı
görkemli bir hiç,uçsuz ve bucaksız
gülüşü şüpheli güzel
böğrü dibinde binlerce his
olmayan şeylere ölmeyi bilmeyen


dolunayı tenime sürüp parlattığım yalnızlığımla
bendim geceler boyu şarkı söyleyen
hüznün dehlediği kısrak
siz ne kadar dinlerseniz o kadar koşardım
bundandı olduğum yerde kalışım


susan kadınların ağaçların ruhunu taşıdığını düşünürüm
rüzgarın da üşümüş bir yanı vardır
bilirsiniz
acı oracıkta
şarkıların sesi denizleri eskitir
bendim kuytuluk yerleri rüzgarla besleyen
uzak çok uzakta
ben bir seyyah
yoldan korkan...