Üç Dilek Tutmuştum İçimden

Bilmiyorum farklılıklar mı uzaklaştırdı sizi benden?
Sınıyor musunuz? haketmediğim şeyler için yoksa beni.
İzin vermiyorsunuz ki, gözlerimdeki sağanağın dinmesine
yüzümü gömdüğüm yorganın dışında kaldı ayaklarım yine fersiz.



Kapatıyorsunuz sormadan gökyüzümün perdelerini karanlığa.
Taşırıyorsunuz yaşamın sınırlarında çizgilerimi.
Kaçak kentlerde kurduğum küçük hayallerime bir nebze de olsa.
Yataklık etmek yüreğinizle, çok mu zor geldi size?



Yüz çevirdiniz sorgulanan ve yasaklanmış yarınlarıma.
Olmayan sığlarıma dua genişliği mi istedim sizden.
Sebepsiz mi? çatısız düşlerimden beni düşürmeleriniz.
Ya öyküsüzlüğümde harflerimi sağır bırakmalarınız.



Oysa ki ben...
Yüreğim diz çökmüşken
Üç dilek tutmuştum içimden.



Üşüdüğümde köklerime sarılıp ısıtmanız.
Yüreğimin kuytularında fırtınalara inat elimden tutmanız.
Ömrümün tenha sokaklarında doğduğum Eylül'ü soldurmamanız.



Mesken dediğim yüreğinize
Neden halen her sığınışımda beni kovmalarınız?
Siz benim için asla masal kahramanım olmadınız, olamazsınız.





Not : Boynumu büktünüz yine yalnızlığımın ayak ucuna....
Biriktirdiğiniz öfkelerin hesabını bile bana kestiniz.