Üç Fidan

Terk edilmiş bahçelerin son fidanlarıydılar
Hasret kalınmış özgürlüklere susadılar
Sömürülmüş toplumların bekçileriydiler
Beklide son miğferdiler azap yolunda
Unutulmaya yüz tutmuş üç adam
Kimileri için hain oldular ve ezildiler
Yetim hakkını sordular namert olana
Yoksul bir toplumun başını kaldırdılar
Umut vermek için yarının çocuklarına
Bir kıvılcım oldular ve yandılar
Darağacında üç can, tek yürek
Elleri titremedi ölüme yürürken
Ne gözyaşı döktüler nede ağıt yaktılar
Tek dertleri özgür bir memleket hasretiydi
Şimdi bağımsız yüreklerde çınar oldular


(Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan, Yusuf Aslan)