Üç Hece

Yoruluruz, fazla yoruluruz
Bazen dost bazen karanlıkla avunuruz

Ama benimki başka.. çok başka
Ne dost ne karanlık ne anne ne baba..

Yutulmuyor, dışa vurulmuyor, ağlatmıyor
İçimde sürekli büyüyor

Acı bu! gerçek acı
Tarifsiz berbat bir sancı..


İyiyim..
Ne basit bir kelime!
Beni kendimden vazgeçtiren üç hece..
Neler yaptım..
Zamanla.. evet zamanla yalan olmayacaktı
İyi olacaktım
İnanacaktım
Bir kez olsun 'gerçekten' iyi olacaktım
İçten!!


Ne zormuş yalan söylemek
Aynaya bakmadan gülümseyebilmek
Ağlarken gülebilmek
Mutlu imajı çizmek ne zormuş..

Önce saatlerimi
Sonra gecelerimi.. en sevdiğim sessiz gecelerimi
Ardından hislerimi, benliğimi, kelimelerimi, üzülebilmeyi..
Hırs için iyiyim diyebilmek için
İçten söyleyebilmek için
Üç hece için..


Evet ben kazandım
Zamanla daha sert yere bastım
Sevilen, güvenilen, özlenilen, aşık olunan, hep gülen
Sürreal bir 'ben' yarattım


Şimdi iyiyim..
Asla güvenemediğimi
İstikrarlı olamadığımı
Aşktan nefret ettiğimi
Üzülmeye, ağlamaya, özlemeye nötrleştiğimi
Güne antidepresanlarla başladığımı saymazsak eğer
Çok bile iyiyim!

Bak gülümsüyorum
İçten mi?
O da ne?
Duymamıştım yeni mi çıktı?