Üç Hecelik Kadın..
Yine yazmak gerekti yalnızlığı
Bu kez;
Bu kez ben doğru biliyordum bu yolu
Dönüp Geriye Baktım..
Kimse Yoktu
Karanlığı kıran iki üç sokak lambası
Ve anlamını bilmediğim onca yön tabelası
Eşlik Etti kimsesizliğime
Artık...
Sessiz ve yorgun bir veda gelirken
Ard Arda
Kırılgan Bütün Sözlere
Düşmeler Taktım...
Artık Zor
Üç hecelik kadın...
Adını bile hatırlamak yok..
Susmayı öğrendim,Sevmeyide.
Uzak ama bir o kadarda yalnız.
Ve İlk Günki Gibi..
Son..
Hoşçakal..
Yazdıklarınızı biraz daha demlenmeye bıraksanız,daha iyi olacağını söylemek isterim.Çünkü okuru çek(e)miyor kendisine doğru.İçinde bir şeyler olduğu aşikar,ama daha net olabilir o duygular.(okuduklarıma dayanarak).Ve sık sık büyük harf kullanmanız,esteği bozduğunu söylemem de sanırım sakınca yoktur.Ki şiir biraz da görsel işidir.Ayrıca yazım yanlışlarına çok rastladım,buna da dikkat etsek,güzellik kaçınılmaz olur...
'Günki Sevmeyide. kadarda Ard Arda''
Çalışmalarınızda kolaylıklar dilerim...