Üç Nokta

Eskiden üç günlüktü hayat
Ama şu boşvermişlerin tabiriyle değil
Üç gündü ömrüm
Sen,ben ve biz...

Sabah erkenden kalkar
Bir çırpıda kuşanırdım hayallerimi
Bir ben vardı sana doğru yol alan.
Sen..
Ne zaman umutsuzluğa düşsem
Açacağından emin olduğum tek kapı
Elinde Biz'le beklerdin
Sıcak bahar kokularını sıkıp boynuna.

Şiirler adardım her bir güne
Yazanı ben olsam da
Her biri ille de sen derdi
Bir yaygara kopardı mısralarda
Noktalar düşman bana
Kıyamam da üç nokta koyardım sonlara
Sonlar sonumuz olmasın diye
Burnumda tüterdi özlemin
Mısralar benden kopup
Biz olana kadar
Kalemime küserdim.