Uçlu Kalem

Bir kalem, ucunda bir uç;
yazar durur bittiği yere kadar.
bir selam, sonunda bir hoşcakal yok,
muhabbet uzar gider biri piç edene kadar.
bir yalnızlık ki, içinde hep ben yaşadım
dört duvar, üç pencere, iki kapı
yaşadım hayatı...
hayat, parmakların ucunda yürümek.
özgürlük, parmaklıkların ardında.

Ucuca eklesem bütün bildiklerimi?
sevdiklerimden bir uçurtma yapsam?
rüzgarla bildiklerimi göndersem bilinmeyene?
yanyana düşünsem hep sevdiklerimi,
bir yalan içinde..
herkesin dürüst olduğu bir yalan...
uçsuz bucaksız biryer... sonsuz...
herkes mi suçsuz?
ölüm mü? ucunda özgürlük...

13 Ocak 2010