Uçtu mu Martı Kuşları Ellerinden

Sen hiç umudu kaybettin mi
Uçtumu martı kuşları ellerinden
Sevdiklerin gittimi teker teker
Sen yine sana kaldın mı

Hiç çaresizlik yaşadın mı
Ellerin üşüdümü gecelerde
Aklın durdumu beynin insaf ettimi yok yere
Sen hiç en derinden yıkıldın mı

Öldü haberi aldın mı
Sen hiç ceset gördün mü
Ölü yıkandın mı kefenleyip
Gömdün mü kara topraklara

Umudunu ellerinden alınca hayat
Hiç kızdın mı küfür ettin mi doyasıya
İki elini baş ucuna alıp ağladın mı geceler boyu
Çaresizlik büktü mü bileğini gecelerde ömründen 10 yıl gittimi söyle

Napardın bu hayat başına yıkılsa
Tutunacak bi dalın kalmasa napardın
Hayat hep seni yorsa
Çıkıp bir köprüye atlarmıydın



Yapamazdın.!
Kendi sonunu sen veremezdin
Verilen bir ömür vardı sana
Onu da yok geçemezdin


Şimdi ne ağla nede küfür et hayata
İki elini aç yalvar Allaha
Allahım de bunca acıyı sen verdin bilirim
Dermanı sende bunu his ederim

O zaman Allahım
Dokunsun bana şevkatin
Çöksün karanlıklar edebiyete
Bana biraz mutluluk var biraz da göz yaşı senden hediye