Üçü Üç Geçe Treni

//Bu gece;
Yüzünün yansıması şakaklarını ağrıtacak,
Bu gece;
Ürkekçe cebinde bulunan bilyeleri yoklayacaksın,
Varsın olsun bu gece her şeyi unut ve cesaret et;
Soy at üzerine yapışan hiçliği,
Gümüş bıçakların üzerine.//

Dolunay semanın koynunu öpüyor sükut ederek,
Bir yarasa aralarına girme umuduyla,
Kanatlarına emirler yağdırıyor,
Bulutları yararak,kanatarak raks ediyor rüzgarla.

Bir servi dallarıyla toprağı yağmalıyor utanmadan,
Ölülerden alacak neyi var,alabilecek mi bilinmez,
Belki,
Bunu sadece giyotine yollanması gereken hırsından yapıyor.

Dize sesleri karanlığın içerisinde cılız bir mum alevi gibi,
Ağızlarına takılan soru işaretleri yardıma koşup gelmiş,
Harf harf,
Kelam kelam,
Arıyorlar tek bütün olabilmenin yolunu,
Yazık!!!

Sırtında boyacı sandığı,mürekkep balığı beliriyor,
Tanıyorum sanki onu bir denizden,
Yada;
Poseidon ile dertleştiğimiz,
Onun anlatıp benim ağladığım,
Benim fısıldadığımda ise onun göz yaşlarına boğulduğu,
(Ki kocaman dalgalar yutacak olurdu bizi) muhtelif vakitlerden.

Üç kişi var bu ıslak tenha yerde,
Ben hariç üç kişi-üç kişi ben dahil.

Birinci kişi,
Saçları zaman,kum taneleri temas ediyor saçlarına,
Gözleri buz gibi,
Kar var iri iri gözlerinde,
Elleri gölgelerde,
Duyumsayamıyorum onları,
Sanki hiç olmamışlar,sanki hiç doğmamışlar.

İkinci kişi,
Kalem yaraları derince belli oluyor yüzünde,
Sesi kaç yıl evvelden kalma mühürlü,
İçi Anka'nın yıkandığı alevlerden yanıyor,
Çığlık atan adama benziyor,
Birazda Dali'ye.

Üçüncü kişi,
Zincirlere vurulan ruhu ta uzaktan belli oluyor,
Benliği ona ait değil,us'unun bir gizinde saklı,
Yatıyor uzanmış boylu boyunca,
Bir tuananın üzerinde,
Yanında gazete küpürlerinden oluşan çantası,
Anılar var içerisinde,
Sırra kadem basacak olmanın keyfini sürüyor.

Üçüde hancı,
Üçüde han,
Üçüde yolcu,
Üçüde yol.

Sisler arasında üçü üç geçe treni yaklaşıyor,
Tam vaktinde(on yıl geç),

Birinci kişi,
Dolunayı vuruyor,

İkinci kişi,
Dizeleri katlediyor,

Üçüncü kişi,
Servi dalıyla mürekkep balığını öldürüyor.

Çehreleri raylar üzerinde,
Yansımaları yok.

İsimsiz üç kişi en nihayetinde,
Koca yükleriyle,
Ayrılıyorlar kendilerinden.