Uhrevi Sensizlik

ay kızıl
bulutlar şahit
bedenim yalnızlığımla sevişken
kocalıyorum giderek
rengi geceye benziyor tenimin
mağrur yaralarım kanlı/bıçaklı
avazım çıktığı kadar ölüyorum
uhrevi sensizliğe yanık...



//


gitmek fiili yola çıktıysa eğer
gidecektir giden
alışıktır
gitmiştir

//



iyi'kilerim suistimalde
uzun ömürlü cümlelerim bertaraf
ve
ay'ın yıldız ile şakıması
ürkeçliğime dokunuyor


inanmak özlüyorum
biri beni kandırsın ne olur!




ağır/ve yorgun
sen dolu hayat eskiyor içimde
kumbaramdan taşan belkilerim
ve
heybemde birkaç sarı lira
gidiyorum
son elde bozduğum sevdam ile..








ikibin10
ağustos
İstanbul