Ulak

dolandı nefesim
tını zindanı kulak
gözden hasreti yoldum
yüzde katmerli kırışık
kırıntısında işlengi yanakta
mühürlü ızdırap özlem
koynumda birikir hasret
tuğla büründü önümde
zırh gibi
harç oldu ateşin
ölüm de güzel şiirde

çıkrıkta sessiz kuytu
gözde bakir gözyaşı
mısra büken hıçkırık
yollar sana düğümlü
olabildiğince kırık

döşünde bitmeyen kelime ile
çıkar sekarat vakti
beti benzi mor birisi

haber kağıdı sıkışmış elinde
insanlar şiir der
bilirsin
ardına üç nokta
sen eklersin