Ulan Istanbul

Ulan şimdi gidiyorum be
Gidiyorum terk ediyorum bu kahpe sokakları
Bana yanlış yapan bu İstanbul a ne demeli

Ben sana demiştim karışma bana
Al işte tüm güzellikler zaten sende
Bırak da biri kalsın bende

Ne aç gözlüymüşsün be doymadın gitti
Kahpe sokakların bir türlü susmadı gitti
Ulan o ayyaşlarını bile özlüyorum özlemiyor değilim
Ama dönmeyeceğim o dar sokakların arasına
Kıskaca sıkışmış yürekleri izlemeye gelmeyeceğim

Ulan ben seni ziyarete bile gelmeyeceğim
Sahillerinin hepsini sil gitsin benim için
Ben yokum artık martıların hep aç
Simitlerim yok artık elimde ama sana değilim muhtaç

Ben artık çocukların gözlerinde ki ışıltılar için uğraşmayacağım
Destanlaşan o tarihlerini araştırmayacağım
En güzeli de bağırıp çağırıp insanlara sataşmayacağım

Ah bea İstanbul ben de severim seni sen de beni
Ama bir türlü uyuşamadık be İstanbul
Bak şimdi kanlıca da yoğurt da yemeyeceğim
Piere lotti den bakmayacağım aşağıya
Herkese inat binmeyeceğim o teleferiğe

Ah be İstanbul ne severdik birbirimizi
Ben sana türküler söylerdim sende dalgalarla enstrüman olurdun gecelerime

İstanbul ben gittim ya sen bir evladını kaybettin
Ama bunu gerçekten hakkettin
Ait olduğum yere anadoluya gidiyorum özleyeceğim seni
O aşk kokan mevsimlerini
Kimsesiz çocuklarını
Uçan balonlarını
Gül satan teyzelerini
Abi bi ekmek parası be diyen o dilencini bile özleyeceğim

Ben gidiyorum İstanbul darılmaca yok artık
Kısmet bir gün yine yolum düşer buralara
Halbuki bu sefer sen de ben de inanmıştık leylamı bulduğuma
Neyse be İstanbul ben lafı uzatmayacağım bak duygulandım yine
Ben ufaktan artık kaçayım
Sen de o ışık saçan boğazınla, minarelerinle insanlara huzur yansıt
Benim göremediğim o huzuru herkese yansıt be İstanbul ..