Ulu Çınar

Ulu çınar




gölgesinde kimler oturdu çınarın
kimler konuştu umutlarını çocukların
ve kimler açarak dertlerini çıktı düze.
bir kaç masa sandalyede.
bir ulu çınar vardı sahilde
ne düğünler kurulurdu.
kollarına yetişemezdi halaylar.
bağrına sinmiş çınarın insanlar
tanıklık eder de durur.
bazan deniz koşar gelir aşkından
bazan hazan vurur mevsim kıskançlığından.
bak..!
sırtını vurmuş çınara
ak sakallı bir dede
insan ve çınar,
yarıştılar durdular.
biri dipdiri ayakta...yeşil yeşil gülümser ya..
ya diğeri..bastona muhtaç...bir çınarın altında.
hayatın hikmeti işte.
bir çınar tohumu,
asırlara hükmeder şefkatle,
diğeri gözyaşına boğar dünyayı
ve batılla doldurur zamanı.
ulu bir çınar vardı sahilde,
gidip konacağım gölgesinde.
sessiz...sessiz ağlarım ben
burada dökülür önüme zaman.
burada çözerim çıkmazları.
kaç insan tanıdım
hayatı hoyrat
ve kaç temiz dünya kurdum
sözler alıp yeni baştan
serin..serin altındayız çınarın
derin derin düşüncelerdeyiz hesabın.
şehir bilir,
yaz sıcağının limanlarıdır çınar.
gövdesindeki sıkıntılar,
insana tahammül içindir
gadrini biliyor mu insanlar..
gölgesinde düğünler kurulan çınar
sırtımı sıvazla
canından can kat bana...can ver bana...