Ümit Sermayem

Kurt kapanı;
Hayat yolunda kurulu
Aç demirden bir ağız bekler ki,
Kapmak için
Kurt kapanı;
Dönüşlerin en dibi
İnsanın kendi çıkmaz tüneli
Kurt kapanı...

Kaç defa düştüm
Yalan söyledim
Kendi kendime
___________şaştım.
Dönüyorum aynı çember etrafında
Bağlanmışım bir merkeze
Döndükçe dolanıyor
Kısalıyor hapsoluruyorum.

Her gün söz verip
Gene dönmek ne demek.
Kaç yüzüm var,
Kaç yüz harcadım böyle.
Biri eskimeden biri aldım.
Artık durup dinlenmeli/dinlemeli
Kimsenin değil
Uzan kısa
Yaşadığın kadar hayat.

Toplanıp gitmek ne zor
Kök salmışım her yere
Sağım şüphe, solum korku.
Kesmek canımı yakıyor ki,
Nasıl çıkarım bu cendereden
Ben böyle köfne düşünceler içindeyken
Doğrulmak zor,
Yaşam zor
Zor nefes alıyorum zor.
Düşmüşüm yanlışların çarkına
Hergün ezilen ben
Yalnız çaresizim.

Öyle bir durum ki
Bir adım atsam öteye
Dünyayı dolanır gelirim.
Kimseye minnet etmem
Hür yaşar hür ölürüm.

Ama artık öyle katmeşleşmiş ki cahil gönül
Vurdukça hayat gerçeği
Daha bir batarım derine
Çıkmak kulaç atmak yüzeye
Çırpınıp geldiğimden daha derine.

Evet kara bulutlar bunlar
Artık tüm gücümle haykırıyorum
Ey umutsuz yanlış alışkanlıklar
Sizlerle hergün cenk için anlaştık
İşte yürek meydanı
Akıl komutan
Tecrübe askerlerim hazır kıta.
Bir daha
______on defa olur hatam
Lakin denemekten ümit etmekten
Asla bıkmam.

Neden mi?
Ancak inanmayanlar Rablerinden
Ümit keserler,
Şeytan,
En umutsuz olanla beraber.
Gün gelir,
Çıkarlar huzura.
Sorulur ey nefs
Yoktan var ettiğimiz
Sen değil miydin?
Her gün nefes verilen
Nasıl ümidi keser
Yaradan Rabbinden.

Evet inandım,
Yeniden doğruldum içimden
Şeytan ve taraftarları ümitsizlik ekerken
Her an sayısız ümit yağar üzerimize
Biz ki,
Bir damla sudan doğan hayat;
Körükle içini,
Ne kadar hayat fışkıracak
Sen ve ben
Doğan gün,
Açtık ellerimizi Rabbe
Büyük bir ümitle doldu içimiz
Kanatlandı gönlümüz
Kalmadı hiç üzüntümüz.

(Nisan 2010 İstanbul)