Ümitsiz Kör/lere

"Aşka inanmıyorum "der gibisin.

Hatırladığın tek düşün olsun aşk
Ve en kısa geceler biterken,
Sabahın ilk ışıklarında
Gülümseyişin olsun mutlak.
Yaşama dair ne varsa
Onu söylesin şair,
Bıktık ağlamaktan,
Mutluluğu yazsın yazan.
Gelmesin üzerine deli hazan,
Mevsim, beşinci mevsim.
Ölüm sessizliğinde,
Ağlamaklı günahkârlar.
Tövbeler edilsin ayrılık üzerine.
Ya hiç birleşmesin eller
Ya da tutsun kıyamete kadar.
Seven var mı sonuna kadar?

" Seven varda karşılığı yok" der gibisin.

Karşılık, işte anahtar kelime!
Bunu başarmak zor,
Kimse sevdiği kadar sevilmez.
Git bunu istediğine sor.
Aşk için elinden geleni yap sen
Mutluluk senindir fedakâr biriysen.

" Elimden geleni yaptım" der gibisin

Karşılığı olmalı her şeyin.
Nefesi alır, geri verirsin.
Kır çiçeğini bilirsin sen.
Güller peşinde koşarken;
Ezdiğin kır çiçeğinin ahtı tutar seni,
İşte o zaman hem de utanmadan,
Haksızlık der, kadere isyan edersin.
Bu sözler ancak
Sadece seni kandıracak.
Kandıkça inanacak
Ve en sonunda yanacaksın.
Sende aşkı katledip öldürdükçe;
Sanıksın ve nihayetinde suçlu.
İdama mahkûm, akabinde ölüsün,
Seni seveni öldükten sonra görürsün.
Maymun bile gözünü açarken
Sen ümitsiz bir körsün.