Ümitvar Menevşe Bağbani... Ruhdaş Anka

Katmer katmer açmaya hazırlanırken güller,
Cemreyle uyanıp renklerini devşiren menekşe güler.
Alevleşen lale aşkınlaşırken çiyden billursu küreler,
Sümbülün bağrında aşk yalaplaşır, efsunperver.
Kamer huzmelenir... Ve orkide inceden gülümser.

Kırkikindi yağmurlarının tertemiz kokusu havada.
Bir aşağı, bir yukarı, kader çizgisi çırpar durur kanat.
Ahenk içinde, dengede hoş bir kararda;
Bir hüzün, bir saadet... Sürer gider firaklı hayat.

Aşk alevinin ışığı umut harıyla yandığında,
Zaman bir sis perdesi gibi incelir.
Gönül bir dehlize döner, kalp kelebeğinin atışlarında,
Canlı bir ezgiyle civit mavisi gök ritimlenir.

Dağ pınarları gibi coşup kabararak,
Sevgi sularına dalmalı uğuldaşarak.
Muhteşem halelerle ışıl ışıl parıldayarak,
Simli sihirli bir beyazla mor düşler dağıtarak,
Mazinin girdabını çözmeli... An'la hakikatleşir yaşamak.

Yolun nereye varacağını düşünmek beyhude.
Aşkla kolkola yürü git, ardına bakma sakın.
İpek çerçevelerle tebessümlen yüreğine koy bade,
Ben ümitvar menevşe bağbanı, sen ruhdaş Anka'sın.