Umudu Çağırın Gelsin

Bak işte bahar diyordun ya
Alabildiğine yeşile çalıyor mevsim
Deniz daha bir mavi ve güneşi içinde barındırıyor kendini
Eğer kelebek gibi özgürce insan
Yaşamak öyle güzel
Unutma...
Ağlayanlarda var bu havalarda
Onların da derdi dert
En az senin ki kadar illet
Birde Çayı güneşte demleyenler var
hayat onlar için güzel
Umudu cebinde sahilde adım atanlarda var
Yazmakla bitmeyen anılarıyla birlikte
Sen hangisi olmak isterdin
Acılara tutunmak kolay yeter ki sen iste
Asıl olan her mevsim bir çınar olmak

Önce...

Güne kardeş olarak başlamak
Sevdalarında hamur yoğurmak
Göz yasına bile dem vurmak
Kuşların dilinde konuşmak
Sen hangi baharda olmalıydın arkadaş

Düşün...

Ya nisandan eylüle gelip gecen
Ya da dört mevsim bir dost bekleyen

Ya...
Güneşi bulutların ardında da aramakla nefes tüketen
Ya da...
Yıldızları gökyüzüne yerleştiren
Hiç olmadı Ay ışığını renk veren
Sen...
Öyle afili sözlerle yaşamaktan vazgeçip
Sıradanlığına türküler söyleyeceksin
Siyahı beyazdan ayırt etmeden
Renklerin cümbüşünde eğleneceksin

Ölümü bile seveceksin yeni bir can daha doğuyorsa
Gözünden dökülenleri bir fidanın köküne bırakıp
Gülüşünü bir kardelen çiçeğine göstereceksin
Bir acayip olacaksın sonrasında