Umudum Bitmedi

Dayanacak gücüm kalmadı artık
Aklım beynimin sınırlarını zorluyor
Camdan dışarı bakıyorum, sokak kapkaranlık
Ve gözlerimden damla damla yaş akıyor.

Düşünüyorum soruyorum kendime
Nedir bu zamana kadar çektiğim eziyet
İnan sığmıyor bu can bu bedene
Cevap bulamıyor bu karışık zihniyet.

Sevemiyor artık bu gönül sevemiyor
Susuyor hep içimde kan ağlıyor
Görüyor, işitiyor ama gülemiyor
Söylüyor ama kimseye duyuramıyor.

Tükenip bitsede benim acılarım
Elbet hergün yine olacak
Her şafağın ardında başlasa da umutlarım
Elbet birgün yarınlarımda solacak.

Donup kalacak gözlerim ve bitmeyen sözlerim
Söndüren çıkmayacak içimdeki ateşi
Arkasına dönüp bakacak göz bebeklerim
Kimse öğretemeyecek bana sevmeyi.

Yıkılan her hayalin ardından
Bir umut besleyeceğim içimde
Söveceğim giden yılların ardından
Geri dönmeyeceği için acıyacağım kendime

Bak dünya dönüyor diyeceğim yine
Üzülmeyeceğim artık geleceğime bakacağım
Güleceğim bende hayata ve kaderime
Her sönen umudumun ardından bir ışık daha yakacağım!!!