Umudum Yok

Umudum yok.

Dönüş için, bir gidiş gerekli.

Senin gidişin gidiş değildi ki sevgilim...

Merak ediyorum;

Yüreğin sormadı mi hiç terkederken,

"N'oluyoruz ?"

"Nereye ?"

"İyiydik" diye.

Ama yok mu senin o inadın

yüregine bile diş geçirebilen..

O inat beni

akrebinden mahrum bir saat içinde

yelkovan yaptı.

Neyi geçtiğim,

nereye gittiğim meçhul.

Dönüp dolaşıp aynı yerdeyim.

Sen yoksun.

Ne kadar ilerlersem ilerleyeyim,

hep belirsizliğe,

sanki zaman yok,

hayat yok,

her şey tanımsız küme.

Çünkü akrep yok.

Saat sensizliği ben geçip duruyor.

Ve durmuyor...

Ah bu döngü beni

dakika dakika öldürüyor.

Tek ilacı;

O döngünün bilfiil senden gelmesi aşk.

Bak hazır mevsimimiz de yaklaşıyor...

Özlüyorum.

Sen yola çık yeter ki sevgilim...

Biliyorum,

akreple yelkovan elbet kavuşuyor...

Lâkin umudum yok.

Dönüş için vicdan gerekli...

Umudum gibi, o da sen de yok...