Umudumsun

Öyle kırgın,
Öylesine durgun durduğuma bakma!
Bende her şey bıraktığın gibi aslında.

Hüzün baz yanıma bakıp ta aldanma.
Hüzünlere olan bu bağlılığım,
Aslında maziden kalma.

Hüzünler biraz daha sanki ;
Bana benziyor.
Tıpkı gözümden dökülen yaşlar gibi....

Bir ben...
Bir yokluk...
Buralarda baştan aşağı yalnızlık var...
Aslında koskoca...

Velhasıl, her kelimem yalnızlığa tutsak.
Her gülüşüm,
Sana uzak.
Sana tutkun.

Şimdilerde ise...

Hasret yağmurları yağıyor göğümden.

Keşke...

Yüreğimle yüreğine dokunsam,
Gülüşün düşer belki gökten haramın avuçlarına.

Keşke;

Gözyaşlarımı yüzüne bıraksam,
İmkânsızlık düşer belki hasret yüreğine.

Közlenmiş kor ateşler kurutmaz ,
Artık ıslak kirpiklerimizi.
Hüzünlü şarkılar avutmaz ki sendeki beni.

Olurda ;
Gün gelir,
Yaş olur ayrılığımız.

Kim bilir bir gün,
Sonsuzluk şelalesinden boşluğa düşüşlerimde,
Tutu verirsin ellerimden sım sıkı.

Belki olurda...
Yüreğimizi yakan hasret!
Yangın olur yalnızlığımız.

Belki bir gün,
Gönlümün bahar tomurcuklarını yetiştirdiğim topraklarımda
Yaşarı verirsin yine.

Belki ;
Yüzüme düşen damlalarda düşersin düşüme.

Ebediyen ıslatamam hasret yağmurlarıyla seni,
Tam bulmuşken kaybederim yeniden aralarında diye seni.

Vakitli vakitsiz düşersem düşüne,
Uyandırma bu bir rüya olsa da.
Yoklukta yüreğimizi dayandığımız taş duvarlar,
Uçurumlarda tutunduğumuz bir dal olsa da umudum.

Sen yinede,
Sen yinede...
Beni sensiz koyma...

Çünkü sen.?
Sen benim .
U M U D U M S U N..