Umudun ışıkları Kapatmışsın Giderken

çok karanlık burası
umudumun ışıklarını kapatmışsın giderken
önümü göremeyişim bu yüzden sanırım
yoksa kör değilim sevmeyişini göremeyecek kadar.
takılıp düştüm hayal kırıklığımın dizinin dibine
biraz ağlasam geçer mi diye sordum gülümseyerek
gözyaşım da bıktı kapısını aşındırmamdan
git,
gelme bir daha. (dedi)
bana aşksızlığının ihbarından bu yana
ne yapacağımı şaşırdım
oradan buradan borç sevgi arıyorum
senin güzel gülümseyişine değer
elimdekinin yetmezliğine mi kızsam
beceriksiz, dilsiz
hisli yalnızlığıma mı kızsam bilemedim.
yırtık bir çuval elimdeki
dikmekten usanmadığım bir sevgiden imalat
doldurduğumun karını hiç görmediğim
sevmelerimin hayat etmediği yırtık bir çuval.
sözlerinin kestiği parça kalbimle çıkacağız artık yarına
yarın, ilgi alakadan yoksun bana karşı
elime vuruyor hep
sevdiğimden bir yudum tatmak istediğimde
hak etmediğim küfürler de ediyor arada
sana bakıp yağmur olduğumda.
git dediğime bakma
gidişine rastlasam keşke bir daha
yolda çarpışsak falan gidişinle
sarılıp kucaklaşsak, hal hatır sorsak
sonra bir daha gitse
saçlarının rüzgardan savruluşunu izlesem gidişinin
dönüp de bana bir daha (son kez) bakışını görsem
gözlerine koşsam al diye beni içine
orda yaşasam bir süre
gözlerinin ıssız adasına düşmüş gibi hissediyorum zaten
yanıma üç şey alırım hep senden ibaret
uçurumun kenarındayken tuttuğum ellerini alırım ilk
hiç üşümem çünkü onlarla, hiç acıkmam.
istediğim gibi olmasa da seni seviyorum demeni
hiç mutsuz olmam çünkü onunla, hiç boşluk yaşamam.
sonuncu da
gidişini
hiç ölmem çünkü ben onunla
her seferinde doğarım arkasından.