Umurunda mı

Hiç inanmadım gidişine, salağa yattım.
Herkesi kendime güldürdüm, umurumda mı!
Hep inandım sevdiğine, gözlerine kandım.
Her gece kendimi öldürdüm, umurunda mı!

Bin ayrılık bir sevmeyene bu kadar koyar mı?
Çok sevmemiş olsam bir gidişin, böyle yıkar mı?
Bir poyraz böyle durgun, böyle sessiz kalır mı?
Her nefesimde içimi yaktım, umurunda mı!

Beni mi buldun uğraşacak diye çok kızdım feleğe.
Neden dedim kadere, günaha girdim yoktan yere.
Kaç gündür belki gelirsin diye aynı yerimizde;
Kök saldım, gelişini bekledim, umurunda mı!

Sen de biliyorsun aklın unutsa da kalbin unutmayacak.
Seni de bir gün bu gidişin, bu vedan yakacak.
Sendeki künyem ve tespihim senden hesap soracak.
Yırtıp attığın çocuklarımızın adıydı, umurunda mı!

Kahpeliğine bir sürü sövdüm, küfrettim.
Seni de bizi ayıranları da benden beter etmek istedim.
Seni evinde, onları en mutlu anında öldürmek istedim.
Onları ve canını gülüşüne bağışladım, umurunda mı!

Bir sürü sözün, yeminin vardı ben unutmadım.
Senden sonra dişi sineğe bile dönüp bakmadım.
Şarkıları, şiirleri ve gözlerimi bir gece bile uyutmadım.
Gururumu, adımı ayaklarının altına attım, umurunda mı!

Bu filmin ayrılık sahnesini başa sarıp, defalarca baktım.
Her bakışımda dönüş için bir umut, bir yol aradım.
Sevsen böyle yapmazdın, ben seviyorsun sanmışım.
Yine de her an senden bir şey bekliyorum, umurunda mı!

Varla yok arası kabuslar gördüm.
Seni aklımdan bir saniye atamadım.
Unutamadım, sensizliğe alışamadım.
Bir gece hayalinsiz uyuyamadım, umurunda mı!

Sen bıraktın hayallerimiz bırakmadı yakamı.
Sen gittin çocuklarımızın adı bırakmadı babalarını.
Sen unuttun ben unutmadım onların adını.
Hepsi senden hesap soracaklar, umurunda mı!

Sensin diye baktım her cimcime yazana.
Sen misin diye sordum ona, buna, şuna.
Seni bana unuttursun diye çok yalvardım Allah'a.
Sen göz yaşlarımız kurumadan unuttun, umurunda mı!

Bilmezdim senin böyle bir unutkan oluşunu.
Beklemezdim bana değil de başkasına inanışını.
İnanmazdım deseler de bir gün bu nedenle gidişini.
Sen kendine bir tokmakçı bulmuşsundur, umurunda mı!

Şimdi özgürsündür işte, bana inat herkese kuyruk salla.
Şimdi mutlusundur işte, herşeyi boşver geçmişi salla.
Senden önceki ben olsam, azrail olur gelirdim sana.
Sende kalan benim uzun künyem tekmilimdir, umurunda mı!

Bulursun başka birisini, sana erkek mi yok!
Sen zaten o kafadaymışsan sana sözüm yok.
Sen gibi düşünseydim bana da kız mı yok?
Künyemi evleneceğin herif görünce ne diyeceksin, umurunda mı!

Susamıyorum, elimden gelen bir şey yok.
Uyuyamıyorum, gözümde senden başka bir şey yok.
Unutamıyorum, senin gibi sözünden dönecek karakterim yok.
Bir gün hatırını unutup çıkarsam karşına, umurunda mı!

Bir gün yakarsam herşeyi senin gibi,
Bir gün unutursam ağlayan gözlerini,
Bir gün görürsem birisiyle el ele gezdiğini,
Bir gün Poyraz değil de İlbey olursam tekrar,
O gün ölürsün, umurunda mı!

Sen gittikten sonra o kadar içimi yaktım, o kadar sustum ki...
Bir de seni hüzünlüyken göremedim resimde.
Kimseye kulak vermedim, herkese küstüm,
Hayatımdan geçtim, geçmişimi bıraktım sana geldim,
Bana bitek sen yetersin diye.
Sen çocuksu şeylere aldandın, sevgimi yasaklamak sandın,
Bana bir sürü yalanlar söyledin,
Bir de bana değil bir iftiraya inandın.
Böyle çekip gitmek sana,
Böyle ayırmak sülalene yakışırmış.
Aklın başına gelirse bir gün başını taşlara vuracak mısın, umurunda mı?