Umut

Yollarına yürüdüm akşamdan sabaha
Ve sabahtan tüm akşamlara
Körkütük sarhoş
Suskun insanlar gördüm,Fırat boylarında
Hep beklemekten bıkan insanlar
O insanlar ki, gidenlerin umuduyla yaşayanlar
Unutmayı gördüm,sevgilim unutulmayı.

Görünen fırtına vadisi gözyaşlarıydı
Dokunan bu yangın yeri,
Kendimi arıyordum kıyısız denizlerde
Kuytusuzdu saklandığım yerler
Ve başka saklananlar da vardı
Çürüyen etleri, terleyen tenleriyle
Bir kurtuluş bekliyorlardı:
Bir tek haykırış yeterdi,
Esmer tenlerinden akan kandı, toprağa damlayan.