Umut

Kötü bir hayatın
Veresiye yazdırdığım kızıl saatlerinde doğardım hep!

Büyük günahlar yükselirdi sabahın iki yanına...

Günahsızlar,
Ana rahmine düşen bir kan pıhtısının feryadını dinlerdi...

Sen,
Bir sigarada öfke yakardın!

Ben,
Kaybolduğum lanet şehrin sokaklarında,
Gölgeleri kurşuna boğardım...

Ahvalin ayazında,
Dokunduğum hücrelerini tek tek toplasam...
Tükenir mi?
Gecenin şehvetinde infazını bekleyen yitik bir düşün son hecesi?

Bazen ölmek ister ya insan,
Göğüs çeperinde kavrulan bir 'aşk' gibi doğduğundan habersiz...

Şimdi;
Kucağımdaki yetim duygularla,
Emziremediğim tüm öksüzleri süt kesiği göğsümde büyütüyorum...

Üşüyen yanı kalmasın diye yalnızlığın!